I. BAŞVURUNUN KONUSU

1. Başvuru, ceza infaz kurumunda ziyarete gelen aile fertlerinin hükümlü olan başvurucu ile teker teker görüştürülmesinin görüşme süresini kısaltması nedeniyle aile hayatına saygı hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.

II. BAŞVURU SÜRECİ

2. Başvuru 7/1/2014 tarihinde yapılmıştır.

3. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur.

4. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.

5. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık, görüşünü 15/10/2016 tarihinde Anayasa Mahkemesine sunmuştur.

6. Bakanlık tarafından Anayasa Mahkemesine sunulan görüş 23/10/2014 tarihinde başvurucuya tebliğ edilmiştir. Başvurucu, Bakanlığın görüşüne karşı beyanlarını 6/11/2014 tarihinde ibraz etmiştir.

III. OLAY VE OLGULAR

7. Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ve Ulusal Yargı Ağı Bilişim Sistemi üzerinden erişilen bilgi ve belgeler çerçevesinde ilgili olaylar özetle şöyledir:

8. Başvurucu, devletin egemenliği altında bulunan topraklardan bir kısmını devlet idaresinden ayırmaya çalışmak suçundan Diyarbakır (Kapatılan) 3. Devlet Güvenlik Mahkemesinin 9/10/2002 tarihli ilamıyla ağırlaştırılmış müebbet hapis cezasına çarptırılmıştır. Başvurucu, hükümlü olarak hâlen Kocaeli 1 No.lu F Tipi Yüksek Güvenlikli Kapalı Ceza İnfaz Kurumunda (Ceza İnfaz Kurumu) bulunmaktadır.

9. Başvurucu, Ceza İnfaz Kurumuna gelen ziyaretçileri ile teker teker görüştürülmesi nedeniyle bir saatlik görüş süresinin fiili olarak kısaldığını belirterek görüş süresi içerisinde ziyaretçileri ile toplu olarak görüşebilmesine izin verilmesi talebiyle 3/9/2013 tarihinde Kocaeli İnfaz Hâkimliğine (İnfaz Hâkimliği) başvurmuştur.

10. İnfaz Hâkimliği 11/10/2013 tarihli kararıyla Ceza İnfaz Kurumu idaresinin uygulamasının hukuka uygun olduğu gerekçesiyle başvurucunun talebini reddetmiştir. Söz konusu karara karşı yapılan itiraz, Kocaeli 2. Ağır Ceza Mahkemesinin 25/11/2013 tarihli kararıyla reddedilmiş ve karar kesinleşmiştir.

11. Nihai karar 9/12/2013 tarihinde başvurucuya tebliğ edilmiş ve 7/1/2014 tarihinde bireysel başvuruda bulunulmuştur.

12. Başvurucu, 18/5/2017 tarihinde Anayasa Mahkemesine sunduğu dilekçe ile bireysel başvurusundan feragat ettiğini beyan etmiştir.

IV. İNCELEME VE GEREKÇE

13. Mahkemenin 19/7/2017 tarihinde yapmış olduğu toplantıda başvuru incelenip gereği düşünüldü:

A. Başvurucunun İddiaları

14. Başvurucu, hükümlü olarak bulunduğu önceki Ceza İnfaz Kurumunda ziyaretçileriyle toplu şekilde görüşebilmesine rağmen hâlen bulunduğu Ceza İnfaz Kurumunda teker teker görüştürüldüğünü, ziyaretçileriyle görüşebilmek için görüşme süresini bölmek zorunda bırakılması nedeniyle yasal görüş süresinin fiili olarak kısaldığını ileri sürmüştür. Başvurucu, söz konusu haksız uygulama nedeniyle aile fertleriyle yeterli ve uygun koşullar altında görüştürülmediğini belirterek kötü muamelede bulunma yasağının, özel hayata ve aile hayatına saygı hakkının ve ayrımcılık yasağının ihlal edildiğini iddia etmiştir.

B. Değerlendirme

15. 30/3/2011 tarihli ve 6216 sayılı Anayasa Mahkemesinin Kuruluşu ve Yargılama Usulleri Hakkında Kanun’un 50. maddesinin (5) numaralı fıkrası ile Anayasa Mahkemesi İçtüzüğü'nün (İçtüzük) 80. maddesinin (1) numaralı fıkrasının (a) bendi gereği başvurudan feragat edilmesi hâlinde düşme kararı verilmesi gerektiği öngörülmüştür. Ancak İçtüzük'ün 80. maddesinin (2) numaralı fıkrası gereği Anayasa'nın uygulanması ve yorumlanması veya temel hakların kapsamının ve sınırlarının belirlenmesi ya da insan haklarına saygının gerekli kıldığı hâllerde, feragat hâllerinde de başvurunun incelenmesine devam edilebilir (İrfan Akkaya, B. No: 2012/69, 12/2/2013, §§ 16-17).

16. Somut olayda başvurucunun sunduğu 18/5/2017 tarihli ek beyan dilekçesi ile bireysel başvurusundan feragat ettiği, başvurunun incelenmesine devam edilmesini gerektiren bir hususun da bulunmadığı anlaşılmaktadır.

17. Açıklanan nedenlerle başvurunun düşmesine karar verilmesi gerekir.

V. HÜKÜM

Açıklanan gerekçeyle;

A. Başvurunun feragat nedeniyle DÜŞMESİNE,

B. 12/1/2011 tarihli ve 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun 339. maddesinin (2) numaralı fıkrası uyarınca tahsil edilmesi mağduriyetine neden olacağından başvurucunun yargılama giderlerini ödemekten TAMAMEN MUAF TUTULMASINA 19/7/2017 tarihinde OYBİRLİĞİYLE karar verildi.