I. BAŞVURUNUN KONUSU

1. Başvuru, yargı kararının icra edilmemesi nedeniyle kararın icrası hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.

2. Başvurucu, Buharkent Kaymakamlığı Çiftçi Malları Koruma Başkanlığında 2006-2014 yılları arasında bekçi olarak çalışmaktayken iş akdinin feshedilmesi üzerine 6/11/2014 tarihinde Nazilli Asliye Hukuk Mahkemesinde (Mahkeme) -iş mahkemesi sıfatıyla- işçilik alacaklarının ödenmesi talebiyle dava açmıştır.

3. Mahkeme 23/1/2018 tarihli karar ile davanın kısmen kabulüne ve toplam 31.559,09 TL'nin faiziyle birlikte başvurucuya ödenmesine kararvermiştir.

4. Tarafların kararı istinaf etmemesi üzerine karar 3/5/2018 tarihinde kesinleşmiştir.

5. Başvurucu vekili 27/3/2018 tarihinde Denizli 8. İcra Müdürlüğünün E.2018/2001 sayılı dosyasında 40.954,35 TL alacak için icra takibi başlatmıştır. Ulusal Yargı Ağı Bilişim Sistemi (UYAP) üzerinden icra dairesi dosyası incelendiğinde başvurucuya ödeme yapılmadığı tespit edilmiştir.

6. Başvurucu 3/8/2018 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.

7. Anayasa Mahkemesince başvurucunun uygulanmadığını ileri sürdüğü kararın gereklerinin yerine getirilip getirilmediği ve başvurucuya bir ödeme yapılıp yapılmadığı hususlarında Denizli 8. İcra Müdürlüğünden bilgi istenmiştir.

8. Gönderilen yazı ve eklerinde icra takip dosyasının 27/3/2018 tarihinde açıldığı, ödeme yapıldığına ilişkin olarak dosyada herhangi bir bilgi bulunmadığı ve alacağın 50.261,10 TL olduğu belirtilmiştir.

9. Buharkent Çiftçi Malları Koruma Başkanlığından gelen cevapta başvurucuya herhangi bir ödeme yapılmadığı ifade edilmiştir.

II. DEĞERLENDİRME

10. Başvurucu; lehine olan mahkeme kararında hükmedilen işçilik alacaklarının kendisine ödenmediği gerekçesiyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiğini ileri sürmüştür. Bakanlık görüşünde; koruma sandığının mevcudunun devlet malı hükmünde olduğu, koruma giderleri ve koruma sandığındaki paraya haciz konulamayacağı belirtilmiştir. Anayasa Mahkemesi kararına yer verilerek başvurucunun şikâyetlerinin incelenirken, değinilen hususların da dikkate alınması gerektiği ileri sürülmüştür. Bakanlık görüşüne karşı beyanında başvurucu, bireysel başvuru formunda ileri sürdüğü hususları yineleyerek kendisine herhangi bir ödeme yapılmadığını belirtmiştir.

11. Başvuru, adil yargılanma hakkı kapsamındaki kararın icrası hakkı yönünden incelenmiştir.

12. 9/1/2013 tarihli ve 6384 sayılı Avrupa İnsan Hakları Mahkemesine Yapılmış Bazı Başvuruların Tazminat Ödenmek Suretiyle Çözümüne Dair Kanun'un geçici 2. maddesinde 28/3/2023 tarihli ve 7445 sayılı Kanun'un 40. maddesi ile yapılan değişikliğe göre 9/3/2023 tarihi (bu tarih dâhil) itibarıyla derdest olan, yargı kararlarının geç veya eksik icra edilmesi ya da icra edilmemesi şikâyetiyle yapılan başvurulara ilişkin olarak Tazminat Komisyonuna başvuru yolu etkili ve tüketilmesi gereken bir başvuru yolu olarak kabul edilmelidir. Bu durumda söz konusu başvuru yolu tüketilmeden yapılan başvurunun incelenmesi bireysel başvurunun ikincil niteliği ile bağdaşmayacaktır(makul sürede yargılanma hakkı ile ilgili başvurular yönünden benzer değerlendirme için bkz. Veysi Ado [GK], B. No: 2022/100837, 27/4/2023). Somut başvuruda da anılan kararda açıklanan ilkelerden ve ulaşılan sonuçtan ayrılmayı gerektiren bir durum bulunmamaktadır.

13. Açıklanan gerekçeyle başvurunun diğer kabul edilebilirlik koşulları yönünden incelenmeksizin başvuru yollarının tüketilmemesi nedeniyle kabul edilemez olduğuna karar verilmesi gerekir.

III. HÜKÜM

Açıklanan gerekçelerle;

A. Kararın icrası hakkının ihlal edildiğine ilişkin iddianın başvuru yollarının tüketilmemesi nedeniyle KABUL EDİLEMEZ OLDUĞUNA,

B. Yargılama giderlerinin başvurucu üzerinde BIRAKILMASINA 2/5/2023 tarihinde OYBİRLİĞİYLE karar verildi.