I. BAŞVURUNUN ÖZETİ

1. Başvuru, hapis cezasının kanuna aykırı olarak mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine karar verilmesi nedeniyle suçta ve cezada kanunilik ilkesinin ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.

2. Başvurucu, Giresun 2. Ağır Ceza Mahkemesinin 14/12/2021 tarihli kararıyla kamu kurum ve kuruluşlarının zararına dolandırıcılık suçundan 3 yıl 11 ay 27 gün hapis ve 20.820 TL adli para cezalarıyla cezalandırılmıştır. Giresun 2. Ağır Ceza Mahkemesi hüküm fıkrasında başvurucuya verilen hapis cezasının 26/9/2004 tarihli ve 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 58. maddesinin (9) numaralı fıkrası gereğince mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirileceğini ve cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbirinin uygulanacağını belirtmiştir.

3. Başvurucu, mahkûmiyet kararına karşı istinaf kanun yoluna başvurmuştur.

4. Trabzon Bölge Adliye Mahkemesi 4. Ceza Dairesi 16/3/2022 tarihinde istinaf başvurusunun esastan reddine kesin olarak karar vermiştir.

5. Başvurucu, nihai kararı 27/4/2022 tarihinde öğrenmiş; 27/5/2022 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur.

6. Komisyon tarafından, adli yardım talebinin kabulüne, suçta ve cezada kanunilik ilkesinin ihlal edildiğine ilişkin şikâyet haricindeki iddiaların kabul edilemez olduğuna, suçta ve cezada kanunilik ilkesinin ihlal edildiğine ilişkin iddia yönünden ise başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.

II. DEĞERLENDİRME

7. Başvurucu, mahkûmiyet kararında hakkında verilen hapis cezasının mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirileceğinin ifade edildiğini, ancak tekerrüre esas alınan suçun tarihinin dikkate alınmadığını, dolayısıyla kanunda öngörülen şartlar oluşmadan böyle bir karar verildiğini belirterek suçta ve cezada kanunilik ilkesinin ihlal edildiğini ileri sürmüştür. Adalet Bakanlığı (Bakanlık) görüşünü bildirmiştir. Başvurucu, Bakanlığın görüşüne karşı süresinde beyanda bulunmuştur.

8. Anayasa'nın 148. maddesinin üçüncü fıkrası ve 30/3/2011 tarihli ve 6216 sayılı Anayasa Mahkemesinin Kuruluşu ve Yargılama Usulleri Hakkında Kanun'un "Bireysel başvuru hakkı" kenar başlıklı 45. maddesinin (2) numaralı fıkrasına göre bireysel başvuru yoluyla Anayasa Mahkemesine başvurulabilmesi için olağan kanun yollarının tüketilmiş olması gerekir. Bu nedenle temel hak ve özgürlüklerin ihlal edildiğine ilişkin iddiaların öncelikle ilk derece mahkemesi ve kanun yolu mercileri önünde ileri sürülmesi, bu makamlar tarafından değerlendirilmesi ve bir çözüme kavuşturulması esastır (Ayşe Zıraman ve Cennet Yeşilyurt, B. No: 2012/403, 26/3/2013, § 16).Bireysel başvurunun ikincil niteliğinin bir sonucu olarak olağan kanun yollarında ve mahkemeler önünde ileri sürülmeyen iddialar ile bu mahkemelere sunulmayan bilgi ve belgeler bireysel başvuru konusu edilemez (Bayram Gök, B. No: 2012/946, 26/3/2013, § 20).

9. Somut olayda başvurucunun bireysel başvuruya konu ettiği şikâyetini istinaf kanun yolu aşamasında ileri sürmediği görülmüştür. Dolayısıyla anılan ihlal iddiasına ilişkin olarak başvurucunun kanunda öngörülmüş yargısal başvuru yolunu usulüne uygun tüketmeden yaptığı bireysel başvurunun incelenmesinin bireysel başvurunun ikincillik niteliği ile bağdaşmadığı sonucuna varılmıştır.

10. Açıklanan gerekçelerle başvurunun diğer kabul edilebilirlik koşulları yönünden incelenmeksizin başvuru yollarının tüketilmemesi nedeniyle kabul edilemez olduğuna karar verilmesi gerekir.

III. HÜKÜM

Açıklanan gerekçelerle;

A. Başvurunun başvuru yollarının tüketilmemesi nedeniyle KABUL EDİLEMEZ OLDUĞUNA,

B. 12/1/2011 tarihli ve 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun 339. maddesinin (2) numaralı fıkrası uyarınca tahsil edilmesi mağduriyete neden olacağından adli yardım talebi kabul edilen başvurucunun yargılama giderlerini ödemekten TAMAMEN MUAF TUTULMASINA 10/12/2024 tarihinde OYBİRLİĞİYLE karar verildi.